توسعه‌دهنده شبکه کیست و به چه مهارت‌هایی نیاز دارد؟

یک توسعه‌دهنده شبکه چقدر حقوق دریافت می‌کند؟ 

همانند بسیاری از مشاغل دیگر حوزه فناوری، حقوق یک توسعه‌دهنده شبکه بالاتر از حد متوسط است و سالانه 85000 هزار دلار دریافت می‌کند که تقریبا معادل 41 دلار در ساعت است. توسعه‌دهندگان شبکه در صنایع مخابراتی، فناوری و مراقبت‌های بهداشتی استخدام می‌شوند و به‌طور معمول 116000 هزار دلار یا بیشتر در سال درآمد دارند. اداره آمار کار ایالات متحده پیش‌بینی کرده بین سال‌های 2018 تا 2028 این حرفه 5 درصد رشد خواهد داشت و 8،400 فرصت شغلی در سراسر ایالات متحده برای توسعه‌دهندگان شبکه به وجود خواهد آمد. 

توسعه‌دهنده شبکه چه کاری انجام می‌دهد

مهارت‌های خاصی وجود دارد که بسیاری از توسعه‌دهندگان شبکه برای انجام مسئولیت‌های خود باید به آن‌ها اشراف داشته باشند. وقتی صحبت از مهم‌ترین مهارت‌های مورد نیاز برای یک توسعه‌دهنده شبکه به میان می‌آید، متوجه شدیم که در 11 درصد از رزومه‌هایی که توسعه‌دهندگان شبکه برای شرکت‌ها ارسال کرده‌اند به زبان برنامه‌نویسی سی‌پلاس‌پلاس اشاره کرده‌اند، در حالی که 10.6٪ رزومه‌ها به زبان جاوا و 10.5٪ رزومه‌ها به آشنایی با اصول اولیه اینترنت اشاره داشته‌اند. این مهارت‌های سخت به میزان قابل توجهی روند انجام کارها را ساده‌تر کرده و شانس احراز شغل را بیشتر می‌کند، زیرا افراد در کنار یادگیری این زبان‌های برنامه‌نویسی اصول دیگری را نیز یاد گرفته‌اند و در زمان انجام وظایف نیاز باشد تا فرآیندی را برنامه‌نویسی کنند این‌کار را با سهولت بیشتری انجام می‌دهند. 

وقتی نوبت به جست‌وجوی کار می‌رسد، بسیاری از افراد به دنبال یک عبارت یا عبارت کلیدی یا به بیان دقیق‌تر، کار کردن در شرکت‌های خصوصی می‌گردند، در حالی که بهتر است افق دید خود را گسترده‌تر کرده و خود را محدود به کار کردن در یک صنعت خاص نکنید. تجربه نشان داده، گاهی اوقات شغل‌هایی که هرگز به آن‌ها فکر نکرده‌اید در صنایعی پیدا می‌شوند که تصور نمی‌کردید امکان ورود به آن صنایع وجود داشته باشد. اما با چه صنعتی شروع کنیم؟ بیشتر توسعه‌دهندگان شبکه به سراغ صنعت فناوری و سپس مراقبت‌های بهداشتی می‌روند، زیرا این دو صنعت نیاز مبرمی به توسعه‌دهندگان شبکه دارند. 

چگونه یک توسعه‌دهنده شبکه شوید

اگر علاقه‌مند هستید تا به یک توسعه‌دهنده شبکه تبدیل شوید، یکی از اولین مواردی که باید در نظر بگیرید این است که شما به چه میزان آموزش نیاز دارید. ما تشخیص داده‌ایم که 59.7٪ از توسعه‌دهندگان شبکه مدرک لیسانس دارند. از نظر سطح تحصیلات عالی، متوجه شدیم که 12.2٪ از توسعه‌دهندگان شبکه دارای مدرک کارشناسی ارشد هستند. البته این یک قاعده ثابت نیست و برخی توسعه‌دهندگان شبکه با مدرک فوق دیپلم و گاهی اوقات دیپلم نیز در این مسیر موفق بوده‌اند، اما برای نیل به این هدف باید تجربه زیادی در این زمینه پیدا کنید و به سراغ دریافت مدارک بین‌المللی بروید. 

هنگام تحقیق در مورد چگونگی تبدیل شدن به یک توسعه‌دهنده شبکه، انتخاب رشته مناسب همیشه یک مرحله مهم است. هنگامی که در مورد رایج‌ترین رشته‌هایی که مناسب یک توسعه‌دهنده شبکه است تحقیق کردیم، متوجه شدیم که آن‌ها به‌طور معمول در رشته‌های علوم کامپیوتر، فناوری اطلاعات و مخابرات مدرک لیسانس یا فوق لیسانس دارند. علاوه بر این تعداد کمی از افراد مدرک کاردانی یا دکترا دارند که این دو مورد خیلی کم پیدا می‌شوند. 

پژوهش‌هایی که ما در این زمینه انجام دادیم نشان می‌دهند، افرادی که در حوزه‌های مختلف مرتبط با شبکه سابقه کار دارند در این زمینه موفق‌تر از سایرین هستند. در حقیقت، برای آن‌که به عنوان یک توسعه‌دهنده شبکه در کار خود موفق شوید باید در زمینه‌های فنی و به ویژه تحلیل سامانه‌ها صاحب مهارت باشید. 

دنیای شبکه در حال تغییر است

• مشاغل مرتبط با شبکه در گذشته به مهارت‌های برنامه‌نویسی خاصی نیازی نداشتند. تنها نکته‌ای که باید می‌دانستید این بود که چگونه می‌توان دستورات را روی سوئیچ‌ها و روترها اجرا کرد و چگونه دستگاه‌های شبکه را پیکربندی کنید. این روزها یک مهندس شبکه باید بداند چگونه کدنویسی کند، در غیر این صورت به سرعت جای خود را به افرادی می‌دهد که نه تنها مهارت‌های او را دارند، بکه در زمینه کدنویسی شبکه نیز صاحب مهارت هستند. واقعیت این است که شبکه و شبکه‌سازی به سرعت در حال پیشرفت است و اگر در زمینه کدنویسی شبکه کاری انجام دهید، به سرعت از گوی رقابت خارج می‌شوید. اگر یک مهندس شبکه هستید و به دنبال یادگیری زبان‌های برنامه‌نویسی هستید که متناسب با نیازی کاری‌تان باشند، باید بگوییم بخت با شما یار است. زیرا برخی از زبان‌های برنامه‌نویسی قابلیت‌های خوبی در اختیار متخصصان شبکه قرار می‌دهند. 
• مهندسان شبکه در گذشته باید شناخت دقیقی در ارتباط با شبکه و تجهیزات شبکه پیدا می‌کردند. آشنایی با مباحثی نظیر مدل لایه OSI ، TCP / IP و غیره همراه با دستورات Cisco IOS برای دستیابی به شغلی مناسب در زمینه شبکه کافی بود. اکنون دیگر این‌گونه نیست، زیرا هم‌گرایی فناوری‌ها به اندازه‌ای زیاد شده که شما برای انجام یک‌ وظیفه باید مهارت‌های دیگری را نیز داشته باشید. اکنون رویکرد جدیدی بر دنیای شبکه حاکم است که ترکیب از کدنویسی و مفاهیم مجازی‌سازی است. این گرایش جدید که به‌نام شبکه‌های نرم‌افزارمحور (SDN) از آن‌ها نام برده می‌شود تا چند وقت دیگر به شکل گسترده‌ای توسط شرکت‌های ایرانی به کار گرفته می‌شوند. شبکه‌های نرم‌افزارمحور به ویژه در محیط‌های مرکز داده محبوب هستند. این شبکه‌ها در ساده‌ترین شکل خود یک کنترل‌کننده متمرکز ایجاد می‌کنند که به سایر دستگاه‌های شبکه می‌گویند که چگونه بسته‌های خود را فوروارد کنند. این کنترل‌کننده با استفاده از نرم‌افزاری که در حال اجرا است تصمیمات مهم را اتخاذ می‌کند. در اصل این نرم افزار است که به دستگاه‌های شبکه می‌گوید که چگونه می‌توانند ترافیک را ردیابی کنند.
• شبکه نرم‌افزارمحور حول نرم‌افزار می‌چرخد و به همین دلیل دانستن زبان برنامه‌نویسی که بتواند این فرآیند را تسهیل کند راه رسیدن به مشاغل مرتبط با شبکه‌های نرم‌افزارمحور، برنامه‌نویسی شبکه و توسعه شبکه است. در آینده‌ای نه چندان دور به عنوان یک توسعه‌دهنده شبکه مجبور خواهید شد اسکریپت‌هایی بنویسید که با نرم‌افزار SDN ارتباط برقرار کنند و اگر در این زمینه دانشی نداشته باشید مجبور هستید موقعیت شغلی خود را به دیگران واگذار کنید. 
• حتی شرکت‌‌ها و سازمان‌هایی که از SDN استفاده نمی‌کنند نیز به دنبال توسعه‌دهنده شبکه‌ای خواهند بود که اطلاع کافی در زمینه کدنویسی داشته باشد. نوشتن اسکریپت برای خودکار کردن کارهای روزمره و وظایف مشترک کلید کار موثرتر است. این امر در بیشتر مشاغل فناوری اطلاعات صادق است و به ویژه مدیران سیستم یا شبکه باید در این زمینه دانش کافی داشته باشند. با توجه به این‌که بخش عمده‌ای از وظایف مرتبط با شبکه حول محور انجام کارهای تکراری هستند، اگر این فرآیند‌ها خودکارسازی شوند، توسعه‌دهنده شبکه وقت بیشتری دارد تا روی مباحث دیگر کار کند. به همین دلیل است که شرکت‌ها ترجیح می‌دهند به جای استخدام دو توسعه‌دهنده شبکه که هر دو کارهای تکراری و وقت‌گیری را انجام می‌دهند، یک توسعه‌دهنده شبکه که قادر است کارهای ساده را خودکارسازی کند را استخدام کنند.

بهترین زبان‌های برنامه‌نویسی مخصوص حرفه‌های دنیای شبکه

امروزه زبان‌های برنامه‌نویسی زیادی در دنیای فناوری اطلاعات وجود دارند که هر یک برای مقاصد خاصی استفاده می‌شوند، با این‌حال برخی از آن‌ها کاربردهای گسترده‌ای نسبت به سایرین دارند. به باین دقیق‌تر اگر فقط به رایج‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی فکر کنید به راحتی می‌توانید قادر به آماده‌سازی فهرستی هستید که حداقل 20 زبان برنامه‌نویسی قدرتمند در آن قرار خواهند داشت. با این‌حال، تنها چند مورد از آن‌ها در زمینه شبکه قابل استفاده هستند و تعداد انگشت‌شماری از زبان‌های اسکریپت‌نویسی نیز برای مهندسان و توسعه‌دهندگان شبکه ارزشمند هستند. 

زبان‌های خاص دنیای شبکه نسبتا محدود هستند، با این‌حال، چند مورد از آن‌ها در زمینه شبکه عملکرد خوبی دارند. به‌طوری که ترکیب نحوی ساده و سازگاری بهتری با نرم‌افزارهای تحت شبکه دارند. 

پایتون

پایتون یک زبان برنامه‌نویسی عمومی و همه‌منظوره است. این بدان معنا است که برای یک زمینه خاص ساخته نشده است. در مقابل، این زبان برنامه‌نویسی برای کاربردهای مختلفی استفاده می‌شود که اسکریپت‌نویسی و توسعه ابزارهای شبکه یکی از این موارد است. علاوه بر این، پایتون ایده‌آل‌ترین زبان برای افراد مبتدی است. اولین نکته‌ای که باید در مورد پایتون بدانید این است که کدهای نوشته شده به این زبان خوانایی زیادی دارند. این بدان معنا است که خواندن کدهای پایتون ساده است. همین عامل خوانایی باعث شده تا پایتون به یکی از محبوب‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی برای مبتدیان تبدیل شود. قالب پایتون به گونه‌ای است که شما مجبور نخواهید بود ساعت‌ها وقت صرف کنید تا منطق کدها را درک کنید. 

وقتی می‌گویم پایتون یک زبان برنامه‌نویسی ایده‌آل برای مبتدیان است، منظور این نیست که قدرت کمتری نسبت به سایر زبان‌ها دارد. پایتون قدرتمند است و می‌تواند برای ساخت برنامه‌های بسیار قدرتمندی استفاده شود. 

با توجه به این‌که کدنویسی برای مهندسان شبکه مهم است، اما در حیطه وظایف اصلی آن‌ها قرار نمی‌گیرد، به عنوان یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار بهتر است حداقل دانش فنی در این زمینه را داشته باشد، زیرا قرار نیست یک توسعه‌دهنده شبکه وقت زیادی برای صرف یادگیری زبان اختصاص دهد. به همین دلیل پایتون یک انتخاب عالی است. علاوه بر این، پایتون در حال تبدیل شدن به زبان پیش‌فرض SDN است. اگر می‌خواهید یادگیری پایتون را شروع کنید، یک کتاب عالی برای مبتدیان Python Crash Course است. کتاب فوق تمامی قواعد مهمی که برای کدنویسی با پایتون به آن‌ها نیاز دارید را آموزش می‌دهد. اگر از قبل مهارت کدنویسی را دارید، بهتر است به سراغ مطالعه کتاب Mastering Python Networking بروید. 

Golang

• Go یک زبان مدرن است که توسط گوگل ساخته شده است. Go ترکیب نحوی ساده، اما قدرتمندی دارد که توسط مهندسان شرکت گوگل نیز استفاده می‌شود. Go یک زبان Strong typed است که همین مسئله باعث شده ترکیب نحوی آن تفاوت زیادی با پایتون داشته باشد. به همین دلیل ترکیب نحوی آن شباهت زیادی به زبان سی پلا‌س‌پلاس دارد. توسعه‌دهندگانی که با زبان سی‌پلاس پلاس آشنا هستند از کار با Go لذت می‌برند. 
• Go به ویژه هنگام ساخت نرم‌افزارهای تحت شبکه عملکرد خوبی دارد. به عقیده بسیاری از کارشناسان شبکه، Go یک زبان عالی برای توسعه سیستم‌های توزیع شده، APIها و سایر نرم‌افزارهای مرتبط با شبکه است. اصلی‌ترین عامل که باعث شده Go در این زمینه موفق باشد توانایی بالای این زیاد در کدنویسی concurrency است. به‌طوری که Go می‌تواند مجموعه‌ای از رخدادها که به شکل همزمان اتفاق می‌افند را به‌طور همزمان اداره کند. علاوه بر این، Go با protobufs (بافرهای پروتکل) به خوبی یکپارچه شده است. Protobufs یکی دیگر از اختراعات گوگل است. بافرهای پروتکل راهی برای انتقال داده‌های باینری بین سیستم‌ها و سپس ترجمه آن داده‌ها به شکل قابل خواندن برای انسان فراهم می‌کنند. شما می‌توانید قابلیت فوق را شبیه به JSON تصور کنید. 
• زبان برنامه‌نویسی Go را مجموعه‌ای قدرتمند از کتابخانه‌ها پشتیبانی می‌کنند تا Go به یک زبان مناسب برای شبکه تبدیل شود. درست است که Go  به اندازه پایتون استفاده نمی‌شود، اما آمارها نشان می‌دهند روزبه‌روز به تعداد مشاغلی که به دنبال توسعه‌دهندگان Go هستند، افزوده می‌شود. علاوه بر این، در مقطع فعلی شرکت‌ها به توسعه‌دهندگان مسلط به این زبان بیشتر از توسعه‌دهندگان پایتون دستمزد می‌دهند. 

پرل

پرل در گذشته مونس مهندسان سیستم و شبکه بود. پرل یک زبان قدرتمند است که به شما امکان می‌دهد اسکریپت‌هایی برای خودکارسازی کارها بنویسد. مهندسان شبکه‌ای که من در حال حاضر با آن‌ها کار می‌کنم از Perl به عنوان زبان اصلی خود در برنامه‌نویسی استفاده می‌کنند. اگر در محیط‌های سنتی یا مهندسان قدیمی کار می‌کنید به احتمال زیاد تسلط بر پر ل کمک زیادی به شما می‌کند. بزرگ‌ترین مزیت پرل، ماژول‌های بسیار زیاد است. ماژول مانند یک قطعه کد از پیش نوشته شده‌است که می‌توانید در کد خود استفاده کنید. به بیان دقیق‌تر، پرل مانع از آن می‌شود تا کدهایی که توسط دیگران نوشته شده‌اند را دومرتبه کدنویسی کنید. اگر توسعه‌دهنده‌ای در گذشته کدی را برای بهبود عملکردها نوشته، شما می‌توانید از کد او استفاده کنید و دیگر نیازی به کدنویسی دوباره نیست. پرل در سازمان‌دهی این ماژول‌ها و دسترسی به آن‌ها عملکرد عالی دارد. مشکل پرل این است که دیگر محبوبیت گذشته را ندارد. پایتون تا حد زیادی جایگزین Perl شده و به انتخاب اصلی توسعه‌دهندگان شبکه تبدیل شده است. پایتون می‌تواند هر کاری را که پرل می‌تواند انجام دهد را با خوانایی و سهولت بیشتری انجام دهد. به همین دلیل کدهایی که توسعه یک توسعه‌دهنده پرل نوشته‌اند ممکن است برای توسعه‌دهنده دیگر کمی گیج‌کننده باشند. به زبان ساده، پرل مانند گذشته محبوب نیست. 

Bash

بش (Bash) زبانی است که با هر سیستم مبتنی بر یونیکس عرضه می‌شود. بش یک زبان اسکریپت‌نویسی است که برای خودکار کردن کارها عالی است. پایتون و پرل می‌توانند همه کارهایی که bash انجام می‌دهد را انجام دهند، اما اسکریپت‌های بش به شما امکان می‌دهند ابزارهای بسیار قدرتمندی را فقط با یادگیری چند دستور (awk ، sed ، grep و egrep ، wget و غیره) ایجاد کنید. همین موضوع باعث شده تا متن‌های Bash کوتاه و ساده شوند. اگر شما نیاز به خودکارسازی کارها دارید، اما نمی‌خواهید یک زبان برنامه‌نویسی کامل را یاد بگیرید، بش عالی است. اگر به ابزار پیچیده‌ای نیاز دارید یا می‌خواهید برنامه‌نویسی پیشرفته را یاد بگیرید، پرل و پایتون هر دو انتخاب خوب هستند. اگر به دنبال یادگیری بش هستید یک کتاب عالی در این زمینه bash Shell: Unix Shell Programming است.

زبان‌هایی که مهندسان و توسعه‌دهندگان شبکه باید از آن‌ها اجتناب کند

زبان‌های دیگری وجود دارد که می‌توانند به مهندسان شبکه کمک کنند، اما گاهی مواقع کار آن‌ها را بیشتر می‌کنند. همان‌گونه که اشاره شد برخی زبان‌ها خاص منظوره و برخی همه منظوره هستند، با این‌حال یک زبان همه منظوره قرار نیست در انجام تمامی کارها عملکرد درخشانی داشته باشد. به‌طور مثال، برخی از آن‌ها به‌طور گسترده در توزیع‌های مختلف لینوکسی وجود دارند و تنها برای اجرای یک اسکریپت ساده شبکه که لزومی ندارد برای اجرای آن یک زبان برنامه‌نویسی کامل را نصب کرد مناسب هستند. 

جاوا اسکریپت

جاوااسکریپت (JavaScript) یک زبان توسعه‌دهنده وب است. اگرچه Node.JS اجازه اجرای کد در بک‌اند را می‌دهد، اما برای یک مهندس یا توسعه‌دهنده شبکه انتخاب ضعیف است. Node.JS به‌طور پیش‌فرض روی اکثر رایانه‌ها نصب نشده است. جاوااسکریپت زبانی نیست که بسیاری از مهندسان شبکه بدانند یا از آن استفاده کنند. علاوه بر این، ترکیب نحوی آن کمی متفاوت با زبان‌هایی است که به آن‌ها اشاره شد. این موضوع به ویژه در ارتباط با مفاهیمی همچون وراثت، چند ریختی و.... صادق است. اگر به عنوان یک توسعه‌دهنده شبکه جاوااسکریپت  انتخاب اول شما است، باید بگوییم در مسیر اشتباهی گام برداشته‌اید. جاوا اسکریپت تک رشته‌ای است، به این معنا است که می‌تواند در هر لحظه تنها یک وظیفه را مدیریت کند. تک رشته‌ای بودن در ارتباط با نرم‌افزارهای شبکه محدودیت‌های زیادی را ایجاد می‌کند و مانع از انجام همزمان چند وظیفه مختلف می‌شود. جاوا اسکریپت بیشتر برای افرادی که در زمینه توسعه وب مشغول به کار هستند مناسب است، اما در زمینه شبکه کاربرد چندانی ندارد. 

جاوا، سی‌، سی‌پلاس‌پلاس

• هر سه این زبان‌ها عملکرد سطح بالایی دارند، اما برای یادگیری ترکیب نحوی آن‌ها باید مدت زمان قابل توجهی از وقت خود را اختصاص دهید. برنامه‌ای که با جاوا یا سی نوشته شده است، طولانی‌تر و پیچیده‌تر از برنامه‌ای است که با پایتون نوشته می‌شود. به همین دلیل است که پایتون در بحث خودکارسازی وظایف شبکه یک گام بالاتر از این زبان‌ها است. 
• سرمایه‌گذاری روی یادگیری این زبان‌ها فکر خوبی است، به ویژه آن‌که در بیشتر مباحث مهم دنیای کامپیوتر این سه زبان حرف اول را می‌زنند، اما همان‌گونه که اشاره شد برای یک مهندس شبکه لزومی ندارد تا خود را درگیر مباحث پیچیده و تخصصی این زبان‌ها کند. یادگیری یک زبان سطح بالاتر مانند پایتون باعث می‌شود شما سریعتر و کارآمدتر برنامه‌نویسی و کدنویسی کنید.
• به‌طور کلی، اگر به شبکه علاقه‌مند هستید و به دنبال یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی هستید، Python یا Go بهترین انتخاب هستند.